Usta öykücümüz Sait Faik Abasıyanık’ın Akşam Gazetesi’nin “Muharrir  (yazar) Neden Yetişmiyor?” isimli anketine verdiği cevaplar usta bir müellifin neden yetişmediğini kendine has yaklaşımıyla cevaplıyor.

İşte usta muharririn Akşam gazetesinin sorularına verdiği yanıtlar ve sizler için seçtiğimiz o söyleşiden bir kısım…

“DÜŞÜNEREK YAZIYORUM”

“Medarı maişet isimli bir öykü kitabı çıkarmıştım. Hayatı toz pembe görmüyorum diye mahkemeye verildim. Üç beş kuruş kazanalım derken iki bin lira mahkeme masrafı ödedim, ıstırabı de efor. Kahramanlarım rahat etmek için mahpusa giriyorlardı. Bütün sebep bu! Geçenlerde arkadaşım Eyüpoğlu’na edebiyatla uğraşmaktan bıktığımı ve artık yazmayacağımı söyledim. Bana, son mütalaada seni okuyan bir lise talebesi varsa onun için yazmalısın, dedi. Ben de artık onları düşünerek yazıyorum.”

“ISMARLAMA ŞEYLER YAZAMIYORUM”

“Bir vakitler Varlık’ta muntazam kıssalar yazıyordum. Konularım güzellerine gitmedi. Öteki şeyler yazmamı söylediler. Ismarlama şeyler yazamıyorum, ayrıldım. Aslında verdikleri ne? Bir öyküye 5, 7.5, haydi bilemediniz 10 lira. Ayda dört kıssa yazacaksınız da bu vakitte çıkarınızla geçineceksiniz! Mamafih daha fazla para verenler oldu, oldu fakat bu sefer diğer şeyler çıktı. Aile mecmuasına yazdığım kıssalara 25 lira veriyorlardı. Bir gün Vedat Nedim Tör, kendinizi aşacak kıssalar getirin, dedi. Bu da bir diğer türlü sipariş. Oradan da vazgeçtim.”

“DÜZENSİLİKTEN ŞİKAYETÇİYİZ”

“Düzensizlikten de şikâyetçiyiz. Meselâ bir gün ortaya biri çıkıp da bu kitap ziyanlıdır dedi mi tamam! Haydi eser toplanıveriyor. Neden ziyanlı? Arayıp soran yok. Bunun ziyanlı olduğuna kim karar verecek? Bu da malum değil. Sorgusuz, sualsiz ve mahkemesiz eser toplatılmamalı. Her şeyde olduğu üzere bu işte de emniyet temeldir. Yazdıklarınızın okuyucunun eline ulaşacağından emin olmazsanız iştahınız kalır mı?”

“YAŞLI MUHARRİRLER ZİRVEDEN BAKARLAR”

“Bugün eskiler diye isimlendirilen yaşlı muharrirler, hayata, cemiyete üstten bakarlardı. Hala da öyledirler. Hayata karışmıyorlar. Yalnız zirveden seslenerek cemiyeti düzeltmek sevdasındalar. Bize gelince: Cemiyeti düzeltmek konusunda hiçbir savımız yok. Biz cemiyette insanlarımızla birlikte birebir hayatı yaşamak istiyoruz. Yeni edebiyatın yerle bir arada olmasını, hatta çamura bulanmasını istiyoruz. Ben mahdut bir zümre için değil büyük kütle için yazıyorum. Fikrimce sanatkâr cemiyetin ham insanlarıyla meşgul olmalıdır. Olmuşlar zati olmuş. Kaygım onlara hoşça vakit geçirtmek değil, büyük kütleye hitabetmek, onları olgunlaştırmaktır.”

EDEBİYATÇININ VAZİFESİ

“Bugünkü edebiyatçının görevi, halkı anlatmaktır. Bu kimilerinin zannettiği üzere siyaset değildir. Hatta siyasetle alakalı bile değildir. Sanatkârın samimiyetinden kuşku edilmemelidir. Bir sanatkârın satılmış olmasına imkân yoktur. Bu maalesef şimdi bizde anlaşılmamıştır.”

Ergül Tosun

Kitap sayfası için bağlantı:

ergul.tosun@ensonhaber.com